بهار با ناز نوعروسان می آید با دامنی پراز گل و ریحان وبا شمیمی که جان را می نوازد، پنجره ها گشاده می شوند تا نوازش نسیم بهاری خستگی وغبار نشسته بر گدر زمان را از چهره ها بزداید.
بهار بی پرسش می آید تا سر بر دامن طبیعت بگذارد، همانگونه که عشق بی پرسش می آید وبر خانه ی دل می نشیند وهمچون گلی در دستان زندگی می روید برماست تا این نوزائی طبیعت را به نشانه نوزائی زندگی قدر بشناسیم وبا استفاده از فرصت لطیف وزیبائی پیش رو به نشانه احترام به سنت های نیک ایرانی به دیدار عزیزانی بشتابیم که در طول سالی که گذشت فرصت دیدارشان مغفول ماند تا به ریشه پیوندهای عاطفی آبی نثار شود که چون ریشه زنده ماند درخت دوستی نمی خشکدوچه زیباست که در جوشش تازه شدن ها وغبار زدائی ها غبار خانه ی دل را بتکانیم و دریابیم که دل ضریح زندگی ماست وحیف است که در بهار تازه ازراه رسیده غبار روبی نشود. روزهای دور شده نوروز را میهمان خانه های مان می کنند تا روزی نو را درکنار سفره هفت سین بما هدیه کنند پس بگشائیم پنجره را وبا سینه ای سرشار از محبت وعشق به استقبال دیدار آفتاب بشتابیم وباهم سوره عشق را که زیباترین ترانه هستی است زمزمه کنیم وهمه باهم سجاده نشین مخمل سبزی باشیم که همه را به باهم بودن فرا می خواندتا دستهای ما سخاوتمندانی گردند که دلگرمی وشادی را به راه ماندگان هدیه کنند
بهار می آید تا عمو نوروزش وحاجی فیروزش رقص کنان وپای کوبان زیباترین هدیه ی دنیا یعنی شادی را به دلها هدیه کنند،
شاید یکی از رمزهای مانائی فرهنگ کهن ایرانی ازدورهای بیاد مانده دراین سرزمین اهورائی وفادار ماندن ما به آئین های ماندگار وزیبای آنست واین شاید در جهان فرهنگ یگانه ای باشد که به دلیل جاذبه ملموسش از سفره نوروزی جمشید تا جشن نوروز پوراندخت وتا سفره نوروزی هارونی وتا سفره هفت سین امروزی همچنان دلفریبی می‌کند.
نوروز جشن پیروزی خورشید پس از یلداست.
بودند آنها که در پس سال ها روحیه شاد و توش و توان ایرانی در نوروز وبر پائی آئین های اهورائی آزارشان میداد وبا انگ زدن های کینه ورزانه در پی به سایه بردن وکمرنگ کردن آن بودند، اما آئین های برگرفته از هویت ایرانی همچون چهارشنبه سوری، نوروز، سیزده بدرو بسیاری دیگر ریشه دار تر از آن بودند که بشود بی رنگشان کرد.
موسم بهار فصل یسنای طبیعت است و فروهرها به سوی ما می آیند تا نور زندگی را به رویش و زایش و نیایش تجلی بخشند، پس بیائیم همزبان با آنها در آستانه شکفتن ها با آنها همنوا شویم که:
«مزدا اهورا، اینک برای دستیابی به بهره وری ترا با برانگیزاننده ترین نیایش ها می ستائیم وبتو می پیوندیم تا در پرتو منش نیک رهنمون ویاور ما باشی»
وبا آرزوی سربلندی و فر ایرانی با دلی مملو از عشق ومهر وصلح دعا کنیم تا در آستانه تجلی زیبائی ها و سرزندگی های طبیعت هیچ دلی مضطرب، هیچ دیده ای گریان، هیچ لبی بی خنده، هیچ دستی بی یاور، هیچ سفره ای تهی، هیچ کانون خانواده ای مغموم و هیچ آزاده ای در قید ستمکاری نباشد.
